Nelleke Noordervliet, collega-oma

Even uit mijn hart gegrepen, een oude column van Noordervliet op de Max Pam Globe. Over lieve kleinkinderen en hoe je ze bezighoudt. http://www.maxpam.nl/2007/11/eenvoud-voor-de-moderne-grootmoeder/#more-1443

Polderen

Broer en ik hebben vandaag de polder tussen duinen en Heiloo bedwongen. Lekker plat, geen hoogtes en geen dalen; daar waren we vandaag aan toe. De zon scheen en ik keek verlekkerd naar de bollenvelden. In de lente vind ik alles mooi. Zeker die mooie kleine narcisjes waarvan ik de naam steeds vergeet maar wel weet dat het een hele lieve naam is. Hieronder zie je ze met in de verte nog wat rijtjes blauwe druifjes en tulpen.Gewoon langs de Heilooer Zeeweg. Niks ingewikkelds.

Even verderop langs het voetpad trekt broer me opeen opzij: ,,Kijk, zie je dat vennetje? En zie je die gaten in de wand? Daar broeden ijsvogeltjes!'' Even blijven we stilstaan. Zouden ze...? Maar nee, het is te laat op de dag en te druk op de Zeeweg. Broer vertelt dat hij er wel eens eentje onverwacht is tegengekomen.,,Doodstil zat ik en het ijsvogeltje drie meter verderop net zo. Ik durfde me niet te verroeren en observeerde het beestje vanuit mijn ooghoeken. Dat duurde wel een paar minuten. Gaaf hoor!''

De ijsvogeltjes zijn heus niet gek. ,,Help! Mijn man is klusser!'' is ben hen niet aan de orde.

We wandelen rustig verder. Slaan rechtsaf de polder in, laten Egmond a/d Hoef links liggen en kletsen wat af. Dan ziet broer weer wat. ,,Kijk, een valk en hij heeft een prooi in het oog. Zie je hem 'bidden'?'' En inderdaad, de valk daalt heel langzaam, hevig wapperend met zijn vleugels af naar het weiland om dan in een keer naar beneden te duiken. Voor mijn gevoel deed hij dat ontzettend weloverwogen. Maar zijn prospect had hem kennelijk toch in de gaten. Onverrichter zake zien we de valk even later weer opstijgen. Jammer voor de roofvogel, gelukkig voor de muis.

Verder in de polder maar dichter in de bewoonde wereld treffen we leuke, bonte schapen en hun lammetjes en nog een half uurtje verder, bijna thuis, een merel met een wit kringetje in de hals. 

De natuur toont ons vandaag 'all God's creatures'. En het is goed.

Wandelen in de duinen in februari

Februari in Egmond en Castricum